gülümseten dilenci

Günlerden perşembeydi. Dersaneden çıkmış evime gitmek için tranvaya binmiştim. Tranvayda çok az kişi vardı. Etrafıma bakınıyordum. Birden gözüme birisi takıldı. Yırtık elbisesi, elinde büyük bir poşetiyle oturan bir dilenciydi. Farketmiştimki herkes ona bakıyordu. Dilenciye karşı içim sızlamıştı, ona acımıştım. Ama ne yapabilirdimki. Belki param olsa düşünmeden verirdim ama benimde param o an yoktu. Biraz zaman geçtikten sonra ineceğim durağa gelmiştim. Kapılar açılmıştı. Tam ben inecekken dilenci önüme geçip benden önce inmişti. Onun ardından da ben inmiştim. Evime doğru yürüyordum, dilencide önümde yürüyordu. Dilenci bir an bir köşeye oturup önüne poşetinin içinden mendilleri çıkarıp koydu. Ben ceplerimi yoklayıp param var mı . ki diye baktım. Cebimi yokladığımda birazda olsa param varmış. Dilencinin yanına yaklaşıp bir tane mendil aldım. Yüzüme öyle bir bakıyordu ki sanki hiç kötü durumda değildi, yüzü gülümsüyordu. Şaşkın bir şekilde evime gitmiştim. Evde kardeşim hastaydı. Mendili ona verip sıcak bir çorba yapmak üzere mutfağa gitmiştim. Çorbayı yaparken kardeşim birden bire `Mendilin içinde birşey var.` dedi. Koşarak içeriye gidip mendilin içinde ne olduğuna bakmıştım. İçinde katlanmış küçük bir kağıt vardı. Kağıdın içini açıp baktığımda içinde `NE OLURSA OLSUN GÜLÜMSEMEYİ HİÇ UNUTMA` yazıyordu...
Bu beni çok duygulandırmıştı. Ne durumda olursak olalım, yüzümüzdeki o gülümseme hiç eksik olmasın.